ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ

ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ

 

 

ΑΡΕΤΗ:

Παρά το ερώ, το επιθυμώ, ερατή, και ερατά δώρα τα επέραστα και καλά, τουτέστιν η φιλητή, κατά μετάθεσιν του στοιχείου, αρετή, η επέρετος κτήσις, ής έρωσιν, ή ήν αιρούνται πάντες, ή παρά το άρω, αρέσω, αρεστή και αρετή,η πάσα αρέσκουσα, λέγεται δε και η κατά πόλεμον δύναμις, παρά τον Άρην τον πόλεμον, λέγεται δε αρετή και η εν παντί πράγματι υπεροχή, παρά το αίρω, το προαιρούμαι, σημαίνει δε τρία: την κατά πόλεμον ανδρείαν, σημαίνει και την ψυχικήν αρετήν, σημαίνει και την κατά φρόνησιν, και ευκλείαν και πλούτον, και το πλήθος των αρετών, και την εμπειρίαν. ( ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟΝ ΤΟ ΜΕΓΑ λήμμα αρετή)

 

 

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι, συνέλαβαν, επεξεργάστηκαν, κατανόησαν, εξεδήλωσαν, κατέγραψαν, έννοιες ασύλληπτες ακόμη και για τον σύγχρονον άνθρωπο…

 

Ο Θείος νους, το φως της Ελλάδος, το θεόσταλτον αλφάβητο, και η αστείρευτη έρευνα των αενάων Σοφών μας, είχαν ως αποτέλεσμα την γέννηση και ευδοκίμηση όλων των εννοιών, ιδεών και φιλοσοφικών ρευμάτων… την επαγρύπνηση του νου…

 

Και μόνον το όνομα ΄΄ Σοφίαν εστί η των ονομάτων επίσκεψις΄΄, μας εξηγεί ήδη από την αρχή την σημασία και το βάρος της λέξεως… ΑΡΕΤΗ… Πρώτον γράμμα το Άλφα… η ερατή, ο Έρως, άρω, αρέσω, υπερέχω, αίρω-προαίρεσις…

----

 

Στα ΄΄ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ΄΄ ο μέγιστος φιλόσοφος μας ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ υποδιαιρεί την Ηθική σε 12 Αρετές χρησιμοποιώντας τρεις έννοιες, εκ των οποίων μία είναι θετική –η ΜΕΣΟΤΗΣ-ενώ οι άλλες δύο είναι αρνητικές-Έλλειψις, Υπερβολή-.

 

Μας διδάσκει ότι η προσέγγιση, αν όχι η ταύτιση με την μεσότητα των Ηθικών Αρετών, είναι η προσέγγιση της Ηθικής Αρετής , του ΓΝΩΘΙ Σ ΑΥΤΟΝ.Η διαδικασία αυτή της αναζήτησης προσέγγισις της Ηθικής Αρετής ονομάζεται από τους σχολιαστές του ΄ΤΕΧΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΝΟΥ΄, μιάς και εργαλείο επίτευξης τούτης της μεσότητος είναι ο Νους.

 

Μάθησις-Νους -Ζευς και Μύησις-Ψυχή-΄Ηρα. Η ένωσις-μεσότης των δύο-όπως φαίνεται και στο ΕΙ στο αέτωμα του ναού του Απόλλωνος-Φωτὀς στους Δελφούς, μας αποκαλύπτει μεταξύ άλλων μυστικών και την βασικότατη ανάγκη μεσότητος για την κατάκτηση της Αρετής…

 

ΕΛΛΕΙΨΙΣ              ΜΕΣΟΤΗΣ             ΥΠΕΡΒΟΛΗ

Δειλία                      Ανδρεία                Θράσος

Αναισθησία          Σωφροσύνη             Ακολασία

Ανελευθερία         Ελευθεριότης           Ασωτεία

Μικροπρέπεια      Μεγαλοπρέπεια      Απειροκαλία

Μικροψυχία         Μεγαλοψυχία           Χαυνότης

Αφιλοτιμία            Φιλοτιμία               (ανώνυμον)

Αοργησία             Πραότης                 Οργιλότης

Ειρωνεία              Αλήθεια                  Αλαζονεία

Αγροικία           Ευτραπέλεια             Βωμολοχία

Δυσκολία             Φιλία                     Κολακεία

Κατάπληξις          Αιδώς                   Αναισχυντία

Επιχαιρεκακία     Νέμεσις                      Φθόνος

 

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ (Ηθικά Νικομάχεια)

 

 

Δια τους ανωτέρω ορισμούς του Υπερτάτου Αριστοτέλους μόνον έκσταση και δέος μπορεί να εκφραστεί και ουδέν έτερον…!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΟΡΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΟΤΗΤΟΣ

 

ΑΝΔΡΕΙΑ : Ανδροπρέπεια, γενναία πράξις. Δυσπρόσβλητος του φόβου του θανάτου, γενναίος στα δεινά και τολμηρός στον κίνδυνο, τίμιος, ο Ανδρείος κοπιάζει και υπομένει και δύναται να ανδραγαθεί.

ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ: Σύνεσις, φρόνησις, νηφαλιότης. Μη ελκούμενος και απωθητικός ως προς τις αισχρές ηδονές, φοβούμενος την ατιμία, Ο Σώφρων αντιμετωπίζει ομοίως μικρά τε και μεγάλα.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΤΗΣ :Γενναιοδωρία. Διάθεση αρωγής των αξιέπαινων έργων, φιλανθρωπία στους μη έχοντες.

ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΑ: Έχων μεγαλείον. Λαμπρότης, Μεγαλειότης. Τελειότης Χαρακτήρος, Καλαισθησία, Παιδεία.

ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ: Μεγαλείον ψυχής, γενναιοδωρία. Ευφροσύνη, Ικανότης αντοχής ευτυχίας-δυστυχίας, τιμής-ατιμώσεως. Ευγένεια και αλήθεια, αξιοπρέπεια και απλότης.

ΦΙΛΟΤΙΜΙΑ: Φιλοδοξία, αγάπη προς την τιμή, προς πράξεις που θα αναδείξουν την αγαθότητα, την τιμή και την αγάπη προς το άνω δίχως αίσθημα ανωτερότητος ως προς τους συνανθρώπους.

ΠΡΑΟΤΗΣ: Ηπιότης. Δίχως η ψυχή να πλημμυρίζει οργή , δίχως φιλονεικίες και εριστικές κατηγορίες, γαλήνια και ήρεμα με πρωτεύων νου και δευτερεύουσα γλώσσα.

ΑΛΗΘΕΙΑ: Πραγματικότης, ειλικρίνεια. Δίχως αλαζονικόν εγώ, κρυψίνοια και αφέλεια προσποιητή, χωρίς κομπασμούς , χωρίς να καυχάται ψευδο-υπερηφάνως, σταθερά υπηρετώντας το ακριβόν τούτο απόκτημα.

ΕΥΤΡΑΠΕΛΕΙΑ: Ευφυής αστειότης. Δίχως χυδαιολογικά ευφυολογήματα και αγυρτείες, πολιτισμένος κοινωνός της καλής έξης, δίχως την συμπεριφορά αγροίκου, δίχως τραχύτητα λόγου και έργου.

ΦΙΛΙΑ: Φιλική διάθεσις, εύνοια, καλοσύνη, δίχως εκ του πονηρού κολακεία και υπερβολική φιλοφροσύνη, δίχως στρυφνότητα και δυστροπία, η φιλία είναι η ανάγκη του ανθρώπου μα και η Ευ δράττουσα Αρετή.

ΑΙΔΩΣ: Ηθικός φόβος, συστολή, σεβασμός, δίχως αδιαντροπιά και αναισχυντία, αλλά και δίχως την κατάπληξη του θαυμαστού δήθεν έργου όπως και της μεγάλης εκπλήξεως για την έκβαση τινός πεπραγμένου. Κρατεί την ζωή ηθική και ελεγχόμενη από τον νου και την ψυχή ως σεβασμόν προς το Θείον και τους ανθρώπους.

ΝΕΜΕΣΙΣ: Εύλογος μομφή επί τη παρ’ αξίαν Ευτυχία τινός, κατάκρισις. Απονομή στον καθένα το άξιον του, Ευσέβεια. Δίχως χαιρέκακα συναισθήματα για λάθη και παθήματα αλλοτρίων, δίχως λύπη για υπέροχα αλλοτρίων έργα, φθόνο, ζήλια και κακεντρέχεια, η αναπόφευκτος Νέμεσις υπέρ του Δικαίου αίσθημα λειτουργεί.

 

 

 

 

• Η αρετή, το μέγιστο αγαθό του ανθρώπου. ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Ο άνθρωπος- όπως το όνομα του προδίδει- είναι θησεύς-εκπληρώνει θητεία στον ενσώματο του βίο αναζητώντας και ατενίζοντας το προγονικό του γένος στον ουρανό- άνω θρώσκων-Τελματωμένος όμως στον βίο εντός υλικών και ανουσίων μορφωμάτων, αδυνατεί να εκπληρώσει την αποστολή του. Η αρετή είναι ο τρόπος, ο κόπος και η ουσία των αξιών που οφείλει να καλλιεργήσει απαρεγκλίτως για την επάνοδο-την επιστροφή-στον αρχέγονο Πατέρα.

 

• Να προτιμάς τον άριστον βίο και η συνήθεια θα τον κάνει ευχάριστο. ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ.

Ο άριστος βίος δεν είναι εύκολος ή αυτόματος ή αναίμακτος ! Προϋποθέτει σκληρή εργασία νου και σώματος για να ευοδωθεί. Ο άριστος βίος είναι μονόδρομος προς την τελείωση και την επιβίβαση του νου στα υψηλότερα νοητικά σχήματα.Ο θησεύς του αρίστου βίου ευτυχεί πράττοντας εξακολουθητικώς και εκουσίως το ΕΥ. Συν το ήθος επέρχεται η ευχαρίστησις.

 

• Να προτιμάς τα δύσκολα από τα εύκολα για να σφυρηλατήσεις την αρετή σου. ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

Με ένα παράδειγμα θα σχολιάσουμε το ανωτέρω απόφθεγμα: Ένα κομμάτι σίδερο πριν την κατεργασία του παραμένει σε μία κατάσταση εν δυνάμει ισχυρή, εν δυνάμει αδύναμη. Με την θέρμανση, την σφυρηλάτηση και τον ιδρώτα του σιδερά, τον κόπο και την σοφή τέχνη θα μας δώσει ένα υπέροχο, λαμπρό σπαθί, με ισχυρούς δεσμούς και αιθερική κόψη, πανέτοιμο για τον αγώνα… Εύκολα χρησιμοποιείς το σίδερο, δύσκολα κατασκευάζεις σπαθί… Η Αρετή σφυρηλατείται αργά, σταδιακά και με πόνο…

• Όσες μεταξύ των ανθρώπων λέγονται αρετές, αν τις εξετάσεις, θα βρεις ότι όλες αυξάνουν με την μάθηση και την μελέτη. ΞΕΝΟΦΩΝ (Απομνημονεύματα β΄ 6,39)

Ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να αντιληφθεί κάτι το οποίο οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν επιμελώς ερευνήσει, εξετἀσει και εφαρμόσει στον καθημερινό του βίο: Η συνεχής και αδιαλείπτως της αρετής πράξις, η επανάληψις ηθικώς των της αρετής πράξεις, αυξάνει το ύψος της ανθρωπίνου αρετής. Η μελέτη πεπραγμένων αρίστων και ηθικά αμέμπτων ανδρών, η μελέτη των ηρωικών και των επικών κατορθωμάτων οδηγεί σε μαθησιακά ενεργά πεδία γνώσεως, τα οποία με την σειρά τους θα οδηγήσουν στην κατανόηση και την ενεργοποίηση του ανθρώπου προς τα της Αρετής έργα.

• Ο χρόνος την μνήμη δεν σβήνει των αγαθών ανδρών ^. η αρετή τους λάμπει ακόμα και μετά τον θάνατο τους. ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ ‘’ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ’’ (775)

Το πέρασμα του χρόνου-Κρόνου (αν και σύμβαση μεταξύ των ανθρώπων) συντελεί στο να σβήνει από την μνήμη του Ανθρώπου τα πεπραγμένα, τις ιδέες, τις εικόνες, ακόμη και αυτά τούτα τα συναισθήματα παλαιοτέρων εποχών. Η αποστολή του καθενός μας είναι να αφήσει παρακαταθήκη το έργο του στην μνήμη των επομένων γενεών. Καθείς στο έργο που ετάχθη να επιτελέσει… η επιτυχία του έργου τούτου αποφέρει την Υστεροφημία του Ανθρώπου, την θύμηση του που παραμένει αλώβητη στο πέρασμα του χρόνου. Πότε όμως το έργο τούτο μένει στην μνήμη των επομένων γενεών; όταν ο Άνθρωπος μέσω της διαδικασίας της ηθικής Αρετής πράττει το ΕΥ και διάγει αγαθόν βίο ως το τέλος της ενσάρκου καταστάσεως του. Βεβαίως την αθάνατον μνήμη ενδέχεται να καρπωθεί και ο άκρος αντίθετος άνθρωπος , ο χείριστος , ο οποίος ενθυμείται ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Λαμπρόν έργο έπραξες ζώντας βίο αγαθό… η αιωνιότης θα σε ανταμείψει με την αθάνατον μνήμη των επομένων…

• Η ζωή όπως το άγαλμα, πρέπει να έχει ωραία όλα τα μέρη της. ΣΩΚΡΑΤΗΣ

 

Νους υγιής εν σώματι υγιή ή αλλιώς νους η κεφαλή του ανθρώπου- ο κραταιός ταγός του ανθρωπίνου σώματος-, η ψυχή-αήρ και το ένσαρκον όχημα, οφείλουν να παραμένουν σε κατάσταση υγιούς διαυγείας και λειτουργικώς άψογα.Ο άνθρωπος οφείλει να κρατά ΩΡΑΙΑ όλα τα μέρη του,νοητικόν, ψυχικόν, ένσαρκον, ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στο πραγματικό του έργο…την θέωσιν… Ας επεξεργαστούμε την απαράμιλλην αρμονία της κατασκευής των αρχαίων αγαλμάτων… Ωραιότης, ομορφιά, λιτότης, απέριττη χρήσις της τέχνης, προοπτική αποθεώσεως ! Άγαλμα: Εκ του αγάλλομαι-χαίρω πολύ, ευφραίνομαι. Η ζωή όπως το άγαλμα πρέπει να δίνει χαρά. Πώς; Πράττοντας αγαθώς, διαβιώνοντας ηθικώς με την Αρετή οδηγό και προορισμό. Η ωραιότης του αγάλματος να προσομοιάζει στην ωραιότητα της ζωής.

 

• Δεν υπάρχει απόκτημα πιο σεβαστό και πιο σίγουρο από την αρετή. ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΝΙΚΟ

 

Κατά την διάρκεια του βίου, ο άνθρωπος ενδέχεται να ζήσει μία και μόνον κατάσταση, ή να αλλάξει από μία κατάσταση σε άλλη, ή τρίτον να επανέλθει σε προτέρα κατάσταση ευκολίας ή δυσκολίας στον προσπορισμό του. Τα υλικά αποκτήματα ενδέχεται να χαθούν, να χαθούν και να αποκτηθούν εκ νέου και ούτω καθ’εξής. Προκαλούν βεβαίως και αλλαγές στον ηθικό βίο του ανθρώπου, ελλείψεις ή υπερβολές. Ποτέ όμως την ΜΕΣΟΤΗΤΑ. Αυτή είναι το σεβαστό , ακριβό, ατίμητο και αμίαντο απόκτημα της ταυτίσεως με την ΑΡΕΤΗ. Η απόκτηση δε της Αρετής –δια μέσου της μεσότητος, πόνου και βασάνων- είναι το ύπατον αγαθό και η τελείωση μιάς πορείας προς τα άνω. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο άνθρωπος που έχει ταυτίσει την ύπαρξη του με τον ηθικό της Αρετής βίο, έχει κερδίσει την μετοίκησην του σε ανώτερα ενεργειακά επίπεδα, πλησιέστερα του σκοπού του…

 

• Κάθε πλήθος ανθρώπινο και κάθε πλούτος υποχωρεί εμπρός στην αρετή. ΠΛΑΤΩΝ (Μενέξενος ή Επιτάφιος 240 d)

 

Μετά την πτώση του ανθρώπου στο χθόνιο-ένσαρκο επίπεδο, χάνοντας την ενεργειακή-αιθέρια υπόσταση του, ταυτόχρονα έχασε και την ηθική του αύρα, τον της Αρετής βίο. Έχοντας το βλέμμα χαμηλό, με σβημμένη την μνήμη των πατρογονικών του καταβολών, ασχολήθηκε μόνο με τις ανάγκες της επιβίωσης του χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα, χωρίς αναστολές και ηθικούς φραγμούς. Μιλάμε βεβαίως για την πλειονότητα των ανθρώπων και –ευτυχώς- όχι για άπαντες. Υπήρξαν- όπως και υπάρχουν- φωτεινές εξαιρέσεις που πέρα από τα άλλα, γύρισαν και κοίταξαν ψηλά. Κάποιοι που λύθηκαν και απέδρασαν του σπηλαίου διάβηκαν τον ανηφορικό βίο και κάποιοι από αυτούς έφτασαν στο λαμπρήν ενατένισην με γυμνούς οφθαλμούς του Υπερώου Ηλίου. Το πλήθος παραμένει δεσμώτης εξακολουθώντας να βλέπει σκιές στα βάθη του σπηλαίου… κι οι θαυματοποιοί το έργο τους… Δεσμώτης το πλήθος- πλούσιοι και φτωχοί και όμορφοι και άσχημοι και εύρωστοι και άρρωστοι… πάντα σκυφτοί στο προδιαγεγραμμένο τους μέλλον. Ύπατον αγαθό η Αρετή και όλοι και όλα καθυστερούν πίσω…

 

• Ο χρηστός και αγαθός άνθρωπος πρέπει να έχει στο νου του το παρελθόν, να ενεργεί στο παρόν και να επιφυλάσσεται για το μέλλον. ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

 

Η γνώσις των πεπραγμένων του ανθρώπου και η θύμησις των, αποτελεί θεμέλιο στην κατανόηση της εν γένει συμπεριφοράς, της παρεκτροπής ή ταυτίσεως με τον ηθικό βίο. Η γνώσις των παλαιοτέρων πεπραγμένων οδηγεί στην ορθήν και χρηστήν ενέργεια του παρόντος. Η γνώσις του παρελθόντος οδηγεί στην σκέψη, την σωστή οργάνωση του νου και στην επιφύλαξη μέχρι νεωτέρας των μελλοντικών του έργων. Μελετώντας τους αρχαίους φιλοσόφους μας εισερχόμεθα στον κόσμο τους ως ισότιμον μέλος, γινόμαστε κοινωνοί και φίλοι των ιδεών τους και με την κατανόηση και διάδοση της Σοφίας, γινόμαστε εταίροι των Θεϊκών τούτων νοών, αχτίδες φωτός και αλησμόνητοι απόγονοι τους.

 

• Η ψυχή που θητεύει στην αρετή μοιάζει με αείρροη πηγή που το νερό της είναι καθαρό και διαυγές και πόσιμο και ωραίο στην γεύση και άφθονο και πλούσιο και αβλαβές και ευεργετικό. ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ

 

Η καθάρια νερομάνα ψυχή, η ψυχή του ανηφορικού βίου της Αρετής, η διαυγής και αειφόρος ψυχή, η ζωοδότρα ψυχή του ήθος και του Έρωτος… Εικόνα υπέργεια, ουρανία, εικόνα αθανασίας… Αστείρευτη η χρηστή ψυχή, δίδει τον δροσερόν οπό της στις υπόλοιπες ψυχές με την ελπίδα- απαίτηση της συμπόρευσης τους με την ίδια. Καρπίζει ο ρους της, η δίψα γαληνεύει των παρόχθιων αναζητητών της και στις εκβολές της, το θαύμα της παλλιγεννήσεως των αγαθών εκφορών της. Αστείρευτη η χρηστή ψυχή, πόσιμο και ηδύ το θαυμαστόν ύδωρ, πλούσιο και ευεργετικό για τον ταξιδιώτη, τον Θησέα άνθρωπο, ως παράδειγμα και ως προτροπή για συν-ενέργεια και μύηση στον αγαθό της προσπορισμό.

 

• Όσο ζούμε η ψυχή πρέπει να είναι ευτυχής για την αρετή της, όπως τα μάτια πρέπει να βλέπουν καλά με την τελειότητα τους. ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ (προτρεπτικών 2ρ. 14)

 

Ο ένσαρκος βίος είναι εφήμερος, η ψυχή εν δυνάμει ή εν ενεργεία αθάνατος. Εν δυνάμει όσο είναι αδρανής ή εκτός Αρετής και εν ενεργεία αθάνατος κατά την διάρκεια του Ηθικού Ενάρετου βίου και πόσο μάλλον μετά την απελευθέρωση της ψυχής από το ένσαρκο σώμα, σε άλλα επίπεδα συνειδήσεως και μορφής. Στην διάρκεια λοιπόν του ενσάρκου βίου της η ψυχή, μέσω των πράξεων μας συγκλίνει ή αποκλίνει από την αρετή-μεσότης ή έλλειψις και υπερβολή-. Η σύγκλισις προς την Αρετή ευτυχεί την ψυχή, η ψυχή αρχίζει να βλέπει πιο καθαρά τον προορισμό και την αποστολή της, τελειοποιείται, ετοιμάζεται για το ταξίδι της στα επόμενα επίπεδα τελείωσης της… Σοφή η Αρετή, με το καθάριο όμμα της στην προσέγγιση της Υπερουσίας Αρχής…

 

Άξια επαίνου η Αρετή και τα αίτια της, αυτά που ακολουθούν και ότι προέρχεται από αυτήν. Άξια συμπόνιας και συμπαράστασης είναι η ψυχή που απομακρύνεται της Αρετής. Η Αρετή είναι ελευθερία, είναι αρμονία του λογικού με το άλογο μέρος της ψυχής. Η Αρετή είναι Ισχύς, είναι αγαλλίασις, είναι ευθυμία, όφελος και καλοτυχία.

Περνώντας από σταυροδρόμια και στενωπούς, ο ταξιδιώτης του βίου διαλέγοντας την Αρετή και ακολουθώντας την οδό της, προσπαθεί να φτάσει στην κατάκτηση των άθλων του και στην επιστροφή του στην Πατρίδα. Στην κατάκτηση της κορυφής του λαμπρού του όρους, του Ολύμπου και στην επαφή με την αστεροποίητον Ηθική, με το φως που τον προσμένει πέρα από τα σπήλαια και τους θαυματοποιούς, πέρα από τέρατα, παγίδες, ψευδαισθήσεις και δοκιμασίες . Εύκολη είναι μόνο η αδράνεια… και τα επακόλουθα της…

Η Αρετή είναι θεμέλιο, κίονας, αέτωμα, στο μεγαλείο του ωραίου Ναού του Ανθρώπου, το τέλειον του εσώτερου κόσμου και του επέκεινα κόσμου, της ψυχικής τελείωσης.

 

Μιλήσετε την λέξη ΑΡΕΤΗ… νοιώσετε τον κραδασμό των φωνηέντων και αφεθείτε στον ήχο του μακρού Η στο τέλος. Νοιώσετε τον χώρο που δημιουργεί και τον χρόνο που ταξιδεύει… Γεμίσετε τούτο τον χωρόχρονο με αγαθόν βίο, με πράξεις χρήσιμες για εσάς και τους συνανθρώπους σας…

Αυτό που έχει να σου δώσει η Αρετή είναι το τέλειον…

 

 

 

 

 

ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ