ΙΕΡΟΣ ΒΡΑΧΟΣ

2012 ιερός βράχος…

μια ομάδα ανθρώπων παιρνά τους φύλακες και ανεβαίνει τα προπύλαια για να βρεθεί στον ιερό ναό της Αθηνάς...ο καιρός συννεφιασμένος και ριπές αέρα σαρώνουν τα πρόσωπα τους , δίπλα σε αυτή την μικρή ομάδα κόσμος ανεβαίνει και κατεβαίνει ερχόμενοι από όλα τα σημεία του κόσμου για να δουν αυτό το μεγαλειώδες κατασκεύασμα του Φειδία και του Καλλικράτη ,να γεμίσουν ενέργεια και σοφία υπό την αιγίδα της Αθηνάς...κανείς δεν ξέρει τι πρόκειται να συμβεί....μόνο οι ιερείς το γνωρίζουν και η αρχιερεια που βρίσκετε ανάμεσα τους ντυμένη με το λευκό αραχνοΰφαντο φόρεμα της και το κλαδί ελιάς που κρατά στα χέρια της…!

τα μεγάλα πλατύσκαλα ανέβηκαν γρήγορα και μπροστά τους υψώνετε το μεγαλειώδες αυτό διαχρονικό κατασκεύασμα ..”ο ναός της σοφίας” .

Η αρχιέρεια πλησιάζει και στέκετε μπροστά του ..ένα δάκρυ κυλα από τα μάτια της που όμως ο άνεμος δεν το αφήνει να πέσει στη γη …ευλαβικά το περνει μαζί του κάνοντας το ελπίδα για τις καρδιές των ανθρώπων… υψώνει τα χέρια της καλώντας την πάνσοφη θεά να προστατέψει το όλο εγχείρημα….

κάποιος προτρέπει τα μέλη της ομάδος να συγκεντρωθούν εκεί που υψώνετε το σύμβολο του έθνους …μέσα σε μια κατάσταση σουρεαλιστική με τον ήλιο κρυμμένο στα σύννεφα και τον αέρα να φυσά μανιασμένα , οι προσκεκλημένοι σχηματίζουν έναν κύκλο γύρο από το ιερό σύμβολο του έθνους ..παίρνοντας δύναμη και προστασία …ενώνουν τα χέρια και ορκίζονται χαμηλόφωνα τον ιερό όρκο της ελληνικής φυλής …Ο αρχιερέας λέει και ο κόσμος επαναλαμβάνει …

ορκίζομαι στο ιερό φως ,στους θεούς που προστατεύουν αυτό τον τόπο ….ορκίζομε στα ιερά κόκαλα των προγόνων μου …στην ιερή Ελλάς …στους Έλληνες της οικουμένης ….να υπερασπιστώ τα ιδανικά και τα ιδεώδη της φυλής μου ….να σταθώ δίπλα σε κάθε ελληνική ψυχή στα δύσκολα που έρχονται …..να νικήσω φόβο και θάνατο και κάθε σκοτάδι να οδηγήσω στο φως …βγες Ήλιε να φωτίσεις στις καρδιές των ανθρώπων ….κόπασε άνεμε να ακουστή η ψυχή των ελλήνων …..και εσύ θεά προστάτεψε μας από τα αιχμηρά δόρατα των εχθρών του ελληνισμου ….εν το παν και παν το εν….

τότε ο άνεμος κοπάζει και μέσα από τα σύννεφα Βγαίνει ο Ήλιος ….ο αρχιερέας ξεδιπλώνει από ένα κόκκινο ύφασμα με μεγάλη ευλάβεια ένα σπαθί ,το ξίφος του Αλέξανδρου …η λάμα γυαλίζει στις ακτίνες του Ήλιου , το σκάλισμα επάνω στο ξίφος , η χρυσή λαβή με τα σμαράγδια και ρουμπίνια δηλώνουν τη δύναμη και το κύρος του …με μια ευλαβική κίνηση το παραδίδει στο νεαρό παλληκάρι που βρίσκετε ανάμεσα στους δυο ιερείς …σου παραδίδουμε το ξίφος του Αλέξανδρου …το μέλλον του ελληνισμού …να μας οδηγήσεις άλλη μια φορά εκεί που αρμόζει την ελληνική φυλή..εκείνος το παραλαμβάνει με τιμή …το όνομα του αγοριού είναι Αλέξανδρος Δημήτριος ….οι δυο ιερείς του ψιθυρίζουν τα ιερά λόγια στο αυτί και ο ένας κρατώντας ένα διάφανο κρύσταλλο του το ακουμπά στο μέτωπο ….μπροστά στον ήλιο φαίνετε ένα ξίφος …δεξιά κι αριστερά οι θεοί περνάν και ευλογούν το νέο αυτό παλληκάρι…. μετά από αυτό ο Ήλιος κρύφτηκε και ο άνεμος άρχισε πάλι να φυσά …ο κύκλος των ατόμων δεν πατά στη γη ,παίρνοντας ο Αλέξανδρος το λόγο ευχαριστεί τον ήλιο και τους θεούς και λέει ….δυο υπήρξαν έλληνες που βοήθησαν στον εκπολιτισμό της ανθρωπότητας ….ο Αλέξανδρος και ο χριστός….. ο κόσμος τραγουδά το Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου χωρα ….οσοι είναι έξω από τον κύκλο δεν βλέπουν τα δρώμενα μόνο ακούν τους ύμνους και βλέπουν τον συγκεντρωμένο κύκλο να είναι πιασμένοι χέρι