ΕΡΩΤΑΣ

ΚΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ!

ΣΑΝ ΚΡΑΣΙ ΠΟΥ ΑΝΑΒΛΥΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ, ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΦΙΝΕΤΣΑΤΟ.

ΠΟΥ ΣΕ ΜΕΘΑ ΓΛΥΚΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ ΣΕ ΓΑΛΑΖΙΑ ΝΕΡΑ, ΑΛΛΟΤΕ ΗΡΕΜΑ, ΑΛΛΟΤΕ ΦΟΥΡΤΟΥΝΙΑΣΜΕΝΑ, ΑΛΛΟΤΕ ΜΟΝΑΧΙΚΑ!

ΣΑΝ ΤΟΥ ΓΛΑΡΟΥ ΤΑ ΦΤΕΡΑ, ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΣΠΗΛΙΑΔΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΣΤΟΥ ΣΥΝΝΕΦΟΥ ΤΗ ΡΑΧΗ, ΝΑ ΓΛΕΝΤΑΣ ΣΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΤΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ!

ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΣΠΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ –ΚΟΚΚΙΝΑ ΡΟΥΜΠΙΝΙΑ- ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΣΚΟΡΠΙΣΜΕΝΑ ΣΤΟ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΤΕΜΠΛΟ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ!

ΚΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ

ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΥΡΑ ΠΟΥ ΔΡΟΣΙΖΕΙ ΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΤΑ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑΤΑ.

ΠΟΥ ΧΑΪΔΕΥΕΙ ΤΑ ΠΕΥΚΑ,

ΤΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΑ ΑΝΘΗ ΣΤΟΥΣ ΑΥΛΟΓΥΡΟΥΣ ΤΩΝ ΣΠΙΤΙΩΝ,

ΤΑ ΕΡΗΜΙΚΑ ΚΑΛΝΤΕΡΙΜΙΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΕΣΦΥΖΑΝ ΑΠΟ ΖΩΗ!

ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΠΟΥ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΚΑΙ ΧΤΥΠΑ ΤΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΞΥΛΙΝΑ ΠΑΤΖΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΤΙΣ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΣ ΝΑ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΑΛΑΦΙΑΣΜΕΝΕΣ ΤΙΣ ΜΠΟΥΓΑΔΕΣ!

ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΓΕΡΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ ΤΙΣ ΘΥΜΩΝΙΕΣ…

ΛΥΓΙΖΕΙ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ…

ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΣΤΡΟΒΙΛΟΥΣ ΑΓΑΠΗΣ ΔΥΝΑΤΗΣ,

ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΛΟΓΥΡΑ!

ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΘΥΕΛΛΑ ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΗ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΑΣΤΙΓΩΝΕΙ ΑΝΕΛΕΗΤΑ ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ, ΕΞΟΥΘΕΝΩΝΟΝΤΑΣ ΜΑΣ.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΑΛΗΝΗ

ΗΡΕΜΙΑ, ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ

ΕΥΤΥΧΙΑ!

ΚΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΑΝΗΦΟΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟΝ ΗΛΙΟ, ΝΑ ΣΕ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΡΜΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ, ΝΑ ΣΕ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙ ΣΤΗ ΡΑΧΗ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ, ΝΑ ΝΟΙΩΣΕΙΣ ΤΟΝ ΨΙΘΥΡΟ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ, ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΝΟΙΩΣΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟ ΑΓΓΙΞΕΣ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΞΑΝΑΞΕΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΗ!

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ.

ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,

ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΗΣ,

ΕΙΝΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ,

ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ,

ΜΕ ΤΟ ΟΛΟΝ!

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΜΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.